Η δάφνη είναι δέντρο, που μπορεί να φτάσει και σε μεγάλο ύψος. Τα φύλλα της είναι σκληρά, πράσινα και μακρόστενα ενώ ο καρπός της μοιάζει με μικρή ελιά. Είναι ιδανικό για φράχτες.
Το αιθέριο έλαιο που έχουν τα φύλλα και οι καρποί της χρησιμοποιείται για την παρασκευή εντομοκτόνων και παρασιτοκτόνων. Ένα αραιό αφέψημα από αυτό χρησιμοποιείται ως παρασιτοκτόνο οργανισμών που παρασιτούν σε άλογα.
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ- ΧΡΗΣΕΙΣ
Η δάφνη ως βότανο έχει θεραπευτικές ιδιότητες. Το εκχύλισμα της δάφνης καταπολεμά τα φουσκώματα και ανοίγει την όρεξη. Βοηθά στο συνάχι και τη βρογχίτιδα. Πολύ καλό για τους ρευματισμούς αλλά και την τριχόπτωση είναι και το δαφνέλαιο, που παράγεται από τους καρπούς της.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Στην Ελλάδα η δάφνη ήταν γνωστή από την αρχαιότητα, ενώ γίνεται μνεία γι΄αυτή και στον Όμηρο. Ήταν ιερό δέντρο, αφιερωμένο στο θεό Απόλλωνα. Πρώτα οι Έλληνες και μετά οι Ρωμαίοι συνήθιζαν να στεφανώνουν με κλαδιά δάφνης τους νικητές αγώνων. Λέγεται ακόμη ότι φύλλα δάφνης μασούσαν οι ιέρειες στο μαντείο των Δελφών, πριν δώσουν το χρησμό. Στην αρχαιότητα ήταν επίσης γνωστές οι θεραπευτικές της ιδιότητες. Οι Βυζαντινοί αρωμάτιζαν το κρασί τους.
ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ
Τα φύλλα της νοστιμίζουν όσπρια ( κυρίως φακή ), ψάρια, σάλτσες, κρεατικά. Τα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως άρτυμα στη μαγειρική και στη συσκευασία ξηρών καρπών ως συντηρητικό , όπως σύκα και σταφίδες. Οι Βεδουίνοι αρωματίζουν τον καφέ τους με τα φύλλα δάφνης,
Θεοδώρα Σ. ( Στ2΄)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου